• Deze structuur bevindt / bevond zich vrij centraal op het stuk dat heden nog bekend staat als Fort Sint Donaas op Lapscheure. Dit is ook heden het enige stukje Lapscheure aan de noordkant van de Damse Vaart.
• Dit was in origine een Spaans fort tegen het nog altijd duidelijk als gebastioneerde stad herkenbare Sluis.
• Door het aanleggen van de Damse vaart werd heel veel van het originele Spaanse fort gesloopt zodat er heden eigenlijk nog weinig echt herkenbare restanten van te zien zijn buiten hier en daar nog wat aanwezige dijken.
• Dezelfde locatie werd ook door de Duitsers tijdens de Duitse bezetting WOI mee opgenomen als een versterkt punt binnen de bunkerlijn de Hollandstellung, gekend als Stützpunkt Dora. Het stuk hiervoor gebruikt is heden nog gelegen tussen de Damse Vaart en de Cantelmolinie en nu grotendeels een kreken en overstromingsgebied.
• De terreinen aan de noordkant van Stützpunkt Dora zijn natuurgebied en bevatten ook heden nog 2 bunkers op grondgebied Westkapelle, namelijk Wk M 01 en Wk M 02.
• Het terrein effectief gekend als Stützpunkt Dora is een volledig afgesloten domein en niet vrij te bezoeken zonder toelating van de eigenaars.

• Omdat er van de structuren van de Hollandstellung niet echt een eenduidige nummering bestaat, is het natuurlijk vervelend dat deze die er mogelijks al van bestaan op de duur allen door elkaar worden gebruikt en we op de duur het bos door de bomen van nummeringen niet meer zien staan. Dit zijn alvast de nummeringen die ik ken van deze bunkers:

• Gemeente Lapscheure, Sectie A, kadastrale percelen 378 (gedeeltelijk) of 379 (gedeeltelijk).
• Geen enkele structuur op Lapscheure kreeg een specifiek apart kadastraal perceelnummer.

• De originele eigenaars van locaties waar Duitse bunkers werden gebouwd, werden niet zoals bij de bouw van Belgische bunkers in het interbellum onteigend. Zij hadden gewoon pech en de Duitse bezetter eigende zich de grond toe en bouwde er op wat hij er wilde opzetten. Men had daar als burger weinig over te klagen en kreeg dus op die manier een In veel gevallen giftig Duits cadeau.
• Na de oorlog werden deze bunkers dan ook automatisch opnieuw eigendom van wie er origineel eigenaar van was voor de opeising gezien zij daar nooit voor onteigend waren.
• Zeer zelden zijn daar na de oorlog van Belgische kant schadevergoedingen voor betaald omdat de aanwezigheid van de structuren soms wel meer dan storend was voor de originele eigenaars of omdat de structuren interessant waren om over te nemen als Belgische bunkers naar de toekomst toe (is zelden gebeurd voor alle duidelijkheid)
• Het stond de eigenaars dan ook, zeker in de beginperiode na WOI, vrij daar mee te doen wat hij wou, al was afbreken zelden een optie omdat daar zeker op die momenten de middelen niet toe bestonden.
• Deze bunker maakt deel uit van een heden als natuurgebied geklasseerd gebied.

• Het betreft een manschappenstructuur centraal in wat wordt omschreven als "Stützpunkt Dora".
• Deze structuur maakt integraal deelt uit van het Stützpunkt Dora waarvan heden nog 6 structuren bestaan.
• 3 andere structuren zijn nog vermist of gesloopt.

Functie van de bunker op de linie (link met eventueel andere structuren)

• Centraal op het stützpunkt gebouwde (maar vermiste) manschappenbunker.
• De structuur is zeer identiek met de grote manschappenbunker KH L 20 voor 100 man van het type Vrede op Fort Hazegras, inclusief de qua functie onduidelijk aanbouw in U-vorm. Enkel heeft de hier vermiste bunker maar 1 centrale kamer.

• 2 toegangen in lijn op een rechte gang.
• De 2 toegangen geven in dit geval beiden uit op dezelfde centrale kamer.

Bouwplannen horende bij deze bunker

Omschrijving van het bunkertje:

• Het is alvast een bunker deel uitmakend van het gedeelte van de linie opgetrokken door de Duitse Marine. Voor meer details over de specifiek daarbij toegepaste bouwprincipes, zie deze link.
• Dit impliceert in elk geval dat hij volledig als een monoliet ter plaatste gestorte gewapende betonnen structuur is opgetrokken.
• Het niveau van de bunker ligt in dit geval onder het maaiveld en de toegangen beginnen dan ook allen met een trap van een 5 tal treden. Als de structuur heden nog zou bestaan, zou het zelfs kunnen dat hij nog dieper in de ondergrond steekt als geheel.
• In dit geval zitten de toegangen in lijn op een gang.
• Vermoedelijk zaten in deze gang 2 toegangsdeuren tot de centrale bunkerkamer.
• De U-vormige aanbouw aan de voorzijde van de bunker is niet verbonden met de rest van de bunker. Wat de functie is van deze kleine aanbouw is ook heden nog onduidelijk.
• Deze had wel een aparte toegangsdeur vanaf de buitenzijde.
• Deze structuren hadden aan de hoofdingangen allicht houten deuren met aparte houten deurframes.
• Ook het plafond van de bunkerkamer is uitgewerkt in ter plaatse gestort gewapend beton.
• Mogelijks waren de binnenwanden van de bunkerkamer tijdens WOI bezet met houten panelen of planken. Men ziet hiervoor meestal bij deze manschappenbunkers in de betonnen wanden nog het lattenwerk zitten waarop deze wandplaten waren bevestigd.
• Aan de buitenzijde zal de bunker altijd grotendeels onder het maaiveld hebben gestoken en allicht zelfs grotendeels bijkomend aangevuld zijn met bermen van grond om hem aan het zicht te onttrekken als dit nog bijkomend nodig was. Dit is ook de reden dat je heden zonder verder onderzoek niet 100% kan uitsluiten dat hij eventueel niet nog in de ondergrond aanwezig zou zijn. Mogelijks zijn de niveaus van het terrein niet altijd de niveaus meer van toen.

• Mocht de structuur nog bestaan, zit hij heden alvast volledig nog verstopt in de ondergrond.

• Voorlopig geen info gezien de structuur nog altijd vermist is of gesloopt.

• Voorlopig geen gekend.

Foto's van deze bunker

Specifieke bijkomende interessante bronnen:

• Agentschap Onroerend Erfgoed 2017: Hollandstellung - https://inventaris.onroerenderfgoed.be/erfgoedobjecten/127073
• Algemene omschrijving Fort Sint Donaas - https://inventaris.onroerenderfgoed.be/themas/9253